مجتبی نورآئین

برای ارزیابی و گروهبندی ژنوتیپ های بهاره جو، آزمایشی در سال زراعی 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه مراغه انجام گردید. در این آزمایش 33 ژنوتیپ جو با عادت رشدی بهاره و بینابین به همراه سه رقم آبیدر ، آذر، و سهند (شاهد) در قالب طرح لاتیس ساده (6×6) در دو تکرار مورد بررسی قرارگرفت. برای انجام گروهبندی و تفکیک ژنوتیپها از صفات زراعی عملکرد و اجزای عملکرد (تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه) استفاده شد. فواصل ژنوتیپهای مورد مطالعه با استفاده از 22 ضریب مختلف نرم افزارهای آماری DIST, COSINE, EUCLID, MANHAT, ) NTSYS DISTSQ, PSHAPE, PSIZE, N, CHISQ, MORISITA, MORISIT2, BRAYCURT, CANBERRA و EUCLIDSQ) و Euclidean distance, Squared Euclidean distance, Cosine, Pearson correlation, Chebychev, Block) SPSS و Minkowski) مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین برترین ضریب فاصله، همبستگی بین ماتریسهای فاصله و ماتریس کوفنتیک با استفاده از نرم افزار NTSYS محاسبه شد. در مورد ضرایب فاصله نرم افزار NTSYS، ضریب MANHAT دارای بیشترین (0.85174=r) و ضریب MORISITA2 دارای کمترین (0.65526=r) همبستگی با ماتریس کوفنتیک بود و در رابطه با نرم افزار SPSS، بیشترین میزان همبستگی با ماتریس کوفنتیک مربوط به ضریب فاصله r=0.85174) Block) و کمترین میزان مربوط به ضریب فاصله r=0.66298) COSINE) بود.