مهدی رحمتی

از جمله سیاست های توسعه بخش کشاورزی در ایران اجرای طرح های کشاورزی حفاظتی با هدف حفاظت منابع خاک، مدیریت خشکسالی ها و کمک به حفظ تولید و درآمد بهره برداران بوده است. نمونه‎ای از این طرح ها، در 10 روستا از شهر تبریز و به مساحت 720 هکتار انجام شده است. این مطالعه، با هدف ارزیابی تأثیر کشاورزی حفاظتی بر ویژگی‎های کیفیت خاک انجام شد و از داده های مرتبط با شاخص‎های کیفیت خاک مزارع با کشاورزی حفاظتی (n1 = 43) و کشاورزی مرسوم (n1 = 44) استفاده نمود. پس از نمونه برداری، برای اندازه گیری بافت خاک (رس، سیلت و شن) از روش هیدرومتر، برای اندازه گیری کربن آلی (OC) خاک از روش اکسایش تر، برای اندازه گیری هدایت الکتریکی (EC) از دستگاه EC-meter و برای اندازه گیری کربنات کلسیم معادل (CCE) از تیتراسیون با NaOH استفاده شد. نتایج تجریه واریانس نشان می دهد که خاک مزارع با کشاورزی حفاظتی و کشاورزی مرسوم از نظر شاخص EC و OC تفاوت معناداری در سطح 5 درصد با یکدیگر دارند به طوری که مقدار OC خاک از 9/0 درصد در مزارع با کشاورزی مرسوم به 7/1 درصد در مزارع حفاظتی افزایش و مقدار EC خاک از 4/2 دسی زیمنس بر متر در مزارع با کشاورزی مرسوم به 2/1 دسی زیمنس بر متر در مزارع حفاظتی کاهش یافت. با این وجود، نتایج نشان می دهد که تفاوت معناداری از نظر CCE و بافت خاک در بین گروه از مزارع وجود ندارد.