محمد علی اعظمی

کشت گیاهان در فضای in vitro یک جایگزین مهم و مقرون به صرفه نسبت به روشهای کلاسیک جهت استحصال متابولیتهای ثانویه است. از جمله مزایای دیگر این روش، پایداری و سازگاری با محیط زیست میباشد که برای تولید ترکیبات بیوشیمیایی پیچیده از گونههای گیاهی نادر یا در خطر انقراض که در برابر اهلیسازی مقاومت نشان دادهاند، میباشد. یکی از استراتژیهای موثر برای به دست آوردن متابولیتهای ثانویه گیاهی، بهینه سازی یک سیستم درون شیشهای برای تولید این ترکیبات است. در کشت سلول و بافت گیاهی، مهیج ها به عنوان یک ترکیب محرک در غلظت کم جهت افزایش میزان بیوسنتز متابولیت هدف افزود میشوند. بر اساس ماهیت و ساختار و منشا اگزوژن و اندوژن بودن مهیجها، آنها را به دو دسته، مهیجهای زیستی و مهیجهای غیرزیستی تقسیم بندی میکنند. که مهیجهای زیستی ویژه شامل: عصاره مخمر، متیل جاسمونات، اسید سالسیلیک، وانادیل سولفات و کیتوزان در افزایش استحصال متابولیت ثانویه از پرکاربردترین مهیجها هستند.