شیمی تجزیه شاخه ای از دانش شیمی است که به مطالعه روش های جداسازی، شناسایی و بررسی کمی اجزای طبیعی و مصنوعی ترکیبات می پردازد. اندازه گیری کمی و کیفی نیازمند جداسازی نمونه است و هدف اصلی مرحله جداسازی، پیش تغلیظ اجزای تشکیل دهنده برای حذف و کم کردن مزاحمت های ممکن، یا فراهم کردن یک غلظت مناسب از نمونه برای اندازه گیری است. با وجود پیشرفت های وسیع، روشهای جداسازی نمونه گاهی بر مبنای روش های قدیمی صورت می گیرد. روش های قدیمی اغلب پرهزینه و وقت گیر بوده و شامل مراحل متعددی می باشد که باعث هدر رفتن نمونه می شود. به علاوه در این روش ها مقدار زیادی حلال استفاده می شود که برای محیط زیست مضر بوده و مصرف آن ها طبق قراردادهای بین المللی ممنوع اعلام شده است. لذا تلاش های مستمر برای استفاده از روش هایی که نیاز به حجم کم حلال استخراج کننده و تعداد مراحل کمتر منجر به ایجاد روش های استخراجی جدید، مؤثرو کارآمد با قدرت بازیابی بالا شده است. روشهای عاری از حلال مانند استخراج فاز جامد، میکرو استخراج با فاز جامد، میکرو استخراج با فاز مایع، و استخراج کچرز روش هایی هستند که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته اند. با این وجود محققین به این موضوع اکتفا ننموده اند وتلاشهای بیشتری برای استفاده از استخراج کننده های سبز به منظور حذف کامل اثرات زیست محیطی نموده اند. در این میان ورود نانوفناوری به دنیای جداسازی افق جدیدی را برای معرفی جاذبهایی با توان استخراجی بالا به دلیل بالا بودن نسبت سطح به حجم این ترکیبات نموده است. در این کتاب ضمن ارائه برخی روشهای استخراج عاری از حلال و اصول حاکم بر آنها با معرفی استخراج کننده های سبز نوین و معرفی نانوساختارهای جدید تلاش گردیده است که با ایجاد روزنه ای به این مسیر نوپا، محققان را با تلاشهای جدید انجام یافته در کاربرد این ترکیبات بیشتر آشنا کند.
