گچ یکی از کانی های فراوان در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. تشکیل گچ در این خاکها ارتباط نزدیکی با موقعیت ژئومورفولوژی خاک دارد. تحقیقات متعددی در ایران درباره ارتباط اشکال گچ و سطوح ژئومورفیکی صورت گرفته است. در تحقیقی که در اصفهان صورت گرفت، مشاهده گردید که تشکیل افق های گچی، سیر تکاملی را بر روی سطوح ژئومورفیکی مختلف، از مخروط افکنه بالائی تا دشت دامنه ای طی می کند. مطالعه ای در استان کهکیلویه نشان داد که انحلال و انتقال انهیدریت حاصل از بیرون زدگی-های سنگی به عنوان منبع اصلی گچ پدوژنیک در این خاک ها می باشد. این تحقیق بر روی یک ترانسکت، از مخروط افکنه به سمت دشت آبرفتی رودخانه ای صورت گرفت و نتایج کار نشان داد که از بالا به سمت پائین شیب از یک طرف، و در داخل یک پدون، از بالا به پائین بر میزان گچ عدسی پدوژنیک افزوده می شود. تشکیل اشکال پدوژنیک گچ در خاک در نتیجه تغییرات در شرایط ریز- محیط است که در طول زمان در خاک اتفاق می افتد. هر چه شرایط محیطی در خاک مناسب تر باشد، تشکیل کریستال های بزرگ گچ در خاک افزایش می یابد.