حفاظت از خاک کلید امنیت و بقای انسان است. نه تنها به این دلیل که اساس سیستم غذایی کشاورزی ما است، بلکه به دلیل اینکه پس از اقیانوس ها، دومین مخزن کربن بزرگ جهان به حساب می آید. با این حال، متأسفانه، برخلاف سایر موضوعات زیست محیطی، برای مدت طولانی، دولت ها تمایلی به دخالت در حاکمیت خاک در سطح بین المللی نداشته اند. در نتیجه، حکمرانی بین المللی خاک به صورت تکه تکه صورت گرفته است و مابین بخش ها و موسسات مختلفی که هر کدام محدودیت های خاص خود را دارند، پخش شده است و حفاظت قانونی خاک، عمدتاً به قانونگذاران ملی واگذار شده است. زیرا، خاک ها مرتبط با قلمرو ملی هرکشور بوده و در داخل مرزهای کشورها واقع شده است. این امر منجر به قانون گذاری های مختلف در کشورهای مختلف شده است و در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، به طور کلی نادیده گرفته شده است. با این حال، اخیرا تحولاتی در حقوق بین الملل صورت گرفته است که هدف آن، تقویت قوانین بین المللی خاک (به ویژه، اما نه منحصراً) در زمینه بیابان زایی، تخریب زمین و کربن زدایی است. در این گزارش، سعی شده است که نهادها، معاهدات، قراردادها و برنامه های بین المللی مرتبط با حکمرانی خاک به صورت اجمالی بررسی شود. امیداست این نوشتار، چشم اندازی از آنچه در قوانین بین الملل در خصوص خاک وجود دارد، در اختیار خوانندگان قرار دهد.