خشک شدن تدریجی دریاچه ارومیه منجر به برجای ماندن پهنه وسیعی از اراضی شور در اطراف آن شده است. از این رو خطر شور شد اراضی کشاورزی واقع در اطراف آن، پدیدهای رو به رشد میباشد. هدف از انجام این تحقیق، مدلسازی تغییرات مکانی شوری خاک با استفاده از اطلاعات خاکی در حاشیه جنوب شرقی دریاچه ارومیه بود. بدین منظور نمونه- برداری با فواصل منظم 500 متر در مساحتی در حدود 15 کیلومتر مربع صورت گرفت و در مجموع 75 نمونه خاک از عمق 0 - 25 سانتیمتری جمعآوری شد. هدایت الکتریکی خاک و برخی پارامترهای خاکی در نمونههای جمعآوری شده تعیین شدند. سپس همبستگی بین دادههای خاکی اندازهگیری شده و هدایتالکتریکی نمونهها بررسی و پارامترهای خاکی که بالاترین همبستگی را هدایتالکتریکی خاک داشتند انتخاب شدند. در نهایت تخمین مکانی شوری خاک با استفاده از دادههای کمکی که بهترین مدل واریوگرامی و کو واریوگرامی برازش شده را داشتند، با استفاده از روش کو- - کریجینگ صورت گرفت. براساس نتایج این تحقیق، از میان دادههای کمکی، pH و سیلت خاک منجر به توسعه مدل کراس واریوگرامی مناسب گردیدند و بهترین تخمین مکانی شوری خاک با استفاده از دادههای کمکی سیلت انجام شد - که کمترین MSE ، RMSE و NRMSE را با مقادیر به ترتیب 17 / 1 ، 08 / 1 و 098 / 0 به دست داد. این نتایج نشان داد استفاده از دادههای کمکی خاکی و بخصوص درصد سیلت خاک میتوانند در مناطقی که دادههای محدود شوری خاک وجود دارند، به بهبود تخمین مکانی شوری خاک و از این طریق به مدیریت بهتر اراضی کمک کنند.
