ناصر صباغ نیا

مدیریت پایدار زمین (SLM) تا حد زیادی تولید فعلی را تضمین می کند و در عین حال از منابع پایه ای زمین در طول زمان محافظت می کند تا فرصت های توسعه را برای نسل های آینده به خطر نیندازد یا آنها به طور معنی داری کاهش ندهد. این امر به ویژه در سطح جهانی در مناطق وسیعی از اقلیم های نیمه خشک مدیترانه ای که غالبا با افزایش pH ، کاهش معنی داری بارندگی، نبود الگوی مشخص بارشها، کاهش شدید ماده آلی در خاک مواجه هستند اهمیت بالایی دارد. در این بررسی کاربرد کودهای آلی و شیمیایی در مناطق نیمه خشک شمال غربی ایران مورد مطالعه قرار گرفته است. علل بیوفیزیکی و اجتماعی-اقتصادی کاهش شدید ماده آلی خاک ابتدا تشریح شده، پیوندهای بین آنها مورد بحث قرار گرفته و اشتراکات و تفاوت های منطقه ای بیان شده است. رویه ها و توصیه های عملی در مورد چگونگی بهبود عملکرد گیاهان زراعی با کاربرد کودهای شیمیایی و آلی ارائه شده است. موارد مذکور نیاز به ارزیابی تخریب و پایداری زمین، شاخص های تغییر کیفیت زمین، پیوند دادن اطلاعات بیوفیزیکی و اجتماعی-اقتصادی، و مکانیسم های سازمانی و بودجه ای است که ممکن است ضروری باشد. یک رویکرد چند رشته ای و مشارکتی که مستقیماً خود کاربران زمین را درگیر می کند نیز توصیه می شود.