انجماد انسان یا کرایونیک یکی از مسائل نوپدید در علم پزشکی محسوب میگردد که نخستین بار در سال 1960 مطرح شد. در این روش با قرار دادن دمای بدن انسان در منفی 196 درجه اقدام به حفاظت از بدن میشود تا در آینده با پیشرفت علم پزشکی، اقدام به احیای اشخاص منجمد گردد. این روش امیدی برای حیات دوباره بیماران لاعلاج ایجاد کرده است. علیرغم سکوت قوانین موضوعه، مؤسسات مختلفی در چند کشور به ویژه در آمریکا، روسیه و استرالیا اقدام به انجماد انسانها مینمایند. مؤسسه آﻟﮑﻮر در آمریکا از ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهﺗﺮﯾﻦ مؤسسات ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در رویه قضایی برخی نظامهای حقوقی مانند انگلیس و آمریکا نیز نشانه هایی از توجه به این موضوع ملاحظه میشود. مسأله اصلی در خصوص انجماد انسان، وضعیت حقوقی اشخاص منجمد شده از حیث زنده یا مرده بودن است. تبیین آثار حقوقی انجماد انسان، مستلزم تشخیص وضعیت حیات اشخاص منجمد شده است. در این مقاله بر مبنای اثبات زنده محسوب گردیدن اشخاص منجمد، مهمترین آثار حقوقی انجماد انسان از جمله وضعیت رابطه زوجیت شخص منجمد و وضعیت اموال و قراردادهای جاری او مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته است. با توجه به عدم شناسایی این مفهوم در حقوق ایران، برای معرفی و تبیین آثار آن ناگزیر از استفاده از تجارب کشورهایی هستیم که در عمل از این نهاد استفاده می کنند. در این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و با توجه به حقوق آمریکا به لحاظ پیشگام بودن در این عرصه، مفهوم انجماد و برخی آثار حقوقی آن تبیین شده است.
