آسیب های مغزی زنان باردار از جمله موضوعاتی است که به دلیل ارتباط با حیات جنین واجد اهمیت است. در برخی آسیب های مغزی امکان زنده نگه داشتن جنین تا زمان وضع حمل از حیث پزشکی وجود دارد. علاوه بر وضعیت زنان باردار، توجه به ضرورت حمایت های پزشکی به منظور حفظ حیات جنین از موضوعاتی است که در این آسیب ها باید مورد توجه قرار گیرد. از بین انواع مختلف آسیب-های مغزی، در این پژوهش کما، حیات نباتی و مرگ مغزی به عنوان آسیب های مغزی مهمی که نقطه اشتراک همه ان ها از بین رفتن هوشیاری بیمار است، مورد توجه قرار گرفته و با بررسی وضعیت حقوقی بیماران در هریک از این سه نوع آسیب مغزی در پی پاسخ گویی به این سوال هستیم که آیا در صورتی که از حیث پزشکی امید به درمان مادر وجود نداشته باشد اما ادامه درمان مادر تا زمان وضع حمل در زنده نگه داشتن جنین موثر باشد تکلیف به ادامه درمان وجود خواهد داشت؟ مساله قطع یا ادامه درمان بیماران دچار آسیب های مغزی نه به طور کلی و نه به طور خاص در خصوص زنان باردار در قوانین موضوعه و دکترین حقوقی ایران مورد توجه قرار نگرفته است. در برخی نظام های حقوقی از جمله آمریکا و انگلیس دکترین و رویه قضایی با ارایه معیارهایی به تبیین دقیق مساله پرداخته اند. با توجه به اهمیت حق حیات جنین در فقه و حقوق ایران و عدم توجه به موضوع مورد بحث در نوشته-های داخلی، پژوهش حاضر با رویکردی تطبیقی و با توجه به دو نظام حقوقی پویا و پیشگام در این زمینه، موضوع از ابعاد مختلف از جمله حق حیات جنین، جنبه های اخلاقی اقدام، خواست مادر، منافع و حقوق مادر و جنین و هزینه های حمایت مورد بررسی قرار گرفته است.
