به منظور نیل به اهداف توسعه پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک، لازم است ضمن صرفه جویی در مصرف آب ناشی از بارندگی و سایر نزولات، مدیریت مناسب منابع آب مد نظر قرار گیرد. در این میان توجه به فرآیند استحصال آب باران و رواناب روشی مطمئن و مناسب در راستای افزایش میزان آب قابل دسترس در واحد سطح اراضی زراعی بوده که ضمن تقلیل اثرات نامطلوب خشکی و خشکسالی در نهایت منجر به حصول مزایای استفاده بهینه از رواناب در مصارف مختلف خواهد شد. استحصال آب در حقیقت مجموعه روشهای بهرهبرداری از آب باران در مجاورت محل بارش است که میتوان آب مورد نیاز را بدون اتکا به سیستمهای متمرکز آبرسانی از سطوح غیرقابل نفوذ همان منطقه تامین نمود. لذا در این مقاله روشهای مختلف میکرو (10 مورد) و ماکرو (10 مورد) در زمینه استحصال آب باران و رواناب در مناطق خشک و نیمه خشک معرفی میشوند.
