پرویز دهقانی

هرگونه خشونت علیه کودکان در جامعه، نزد قانون و هم چنین در قرائت اخلاقی ممنوع بوده و قابل توجیه نیست. حقوق بین الملل کنونی، دولت ها را مکلف ساخته که از همه کودکان در مقابل تمامی اشکال خشونت حمایت کنند. اساساً نظام بین المللی حقوق بشر بر احترام به کرامت هر انسانی استوار است. خشونت علیه کودکان حد و مرزی نمی شناسد و امروزه نژاد، طبقه، مذهب و فرهنگ را در نوردیده و در همه کشورهای جهان کودکانی وجود دارند که همواره در معرض ترس و تجربه خشونت هستند. به نحوی که هیچ منطقه یا کشوری از این معضل مصون نمی باشد. بدیهی است که نخستین گام در جهت مبارزه با خشونت و حمایت از حقوق کودکان، تصویب قوانین خاص و اجرای ضوابط آن ها است. لذا مجالس قانون گذاری و نمایندگان آن ها در زمره طلایه داران عرصه حمایت از کودکان در برابر خشونت می باشند؛ آن ها می توانند قانون گذاری کنند، بر فعالیت دولت و تخصیص منابع مالی نظارت کنند و به عنوان رهبران ملت و جوامع شان آگاهی عموم را در خصوص این موضوع ارتقا دهند. خشونت علیه کودکان از دیرباز وجود داشت، اما با ظهور اشکال جدیدی از نوع شدید آن از قبیل بهره کشی جنسی و قاچاق، موجب شد که اعتراضات بین المللی و کسب اجماع جهانی در محکومیت این گونه رفتارهای مجرمانه برانگیخته شود. کمیته دفاع از حقوق کودک از دولت های عضو انتظار دارد تدابیر اجرایی لازم برای حصول توسعه جسمی، روحی، معنوی و بهداشتی و آموزش کودکان به کار ببندند. مطابق تعریف سازمان بهداشت جهانی «خشونت علیه کودک، عبارت است از آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان با سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افرادی که نسبت به او مسؤل هستند». در این تعریف، خشونت فقط به نوع خانوادگی آن محدود نشده و به موارد جسمانی روانی نیز اشاره شده است. در این تعریف عنصر عمد که به پرخاشگری خصمانه اشاره دارد، مورد توجه قرار گرفته است. از ویژگی های مهم دیگر این تعریف، گسترش دامنه رفتارهای مشمول خشونت به رفتارهایی است که نه تنها به صورت بالفعل به سلامتی، حیات و رشد و عزت نفس کودک لطمه می زنند بلکه به صورت بالقوه نیز از این قابلیت برخوردارند. حتی افزایش احتمال ایجاد صدمات بعدی نیز خشونت محسوب شده است که گاهی در جهت توسعه حمایت از کودکان در برابر خشونت محسوب می شود. افزون بر این ها، ملهم از این تعریف می توان دریافت که خشونت علیه کودک اعم از فعل