علیرضا پورمحمد

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی 48 ژنوتیپ گندم، آتمایکی با نکانگرهای محقق اردبیلی در سال 1391 اجرا شد. 10 آغاتگر ات 70 آغاتگر ارتیابی شده، الگوهای نواربندی مناسب تولیند کردنند. اینن آغاتگرهنا 7 نوار به اتای هر آغاتگر تولید کردند. تعداد نوار به اتای هر آغاتگر ات 5 نوار برای آغاتگر 55 / در مجموع 73 نوار چندشکل با میانگین 3 تا 11 نوار برای آغاتگر 59 متغیر بود. تعداد کل نوارهای چند شکل حاصل در ژنوتیپ های بررسی شدۀ گندم ات 7 نوار تا 57 نوار متغینر 5 نوار در ’قدس‘ متفاوت بود. براساس شاشص تنوع ژننی ننی، تننوع / 0 نوار در ’آتادی ‘ تا 7 / بود، به طوری که میانگین تعداد نوار ات 7 CCGGCCTTAG چکمگیری بین ژنوتیپ های گندم مطالعه شده وجود داشت. ات بین آغاتگرهای بررسنی شنده، آغناتگر 30 بنا تنوالی 0( تنوع را نکان دادند. در تجزی شوشه ای ارقام براساس یاصل ژنتیکی ننی و بنه روش / 0( و آغاتگر 18 کمترین ) 226 / بیکترین ) 408 4 گروه متمایز، قابل تکخیص بودند. در این گروه بندی، ارقام شنارجی در گنروه دوم و جندا ات سنایر ارقنام قنرار گریتنند. UPGMA 61/ در جداساتی ارقام شارجی ات داشلی مویق تر عمل کرد. در تجزینه بنه مختصنات اصنلی، 3 مؤلفن اصنلی اول 71 RAPD ، بنابراین درصد ات تغییرات داده ها را توجیه کردند. کم بودن تغییرات توجیه شده توسط 3 مؤلف اول، می تواند ناشی ات پراکن شوب نکانگر هنای بررسی شده و نمونه برداری مناسب آن ها ات کل ژنوم باشد.