هدف از این پژوهش، بررسی زراعی گونه ی علوفه ای فالاریس به منظور شناسایی ژنوتیپ های مطلوب جهت استفاده در برنامه های اصلاحی بود. به این منظور، پژوهشی با 26 ژنوتیپ فالاریس در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی (تبریز) اجرا و ژنوتیپ ها از نظر صفات مورفولوژیکی، عملکرد بذر و علوفه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج، موید وجود اختلاف ژنتیکی بین ژنوتیپ ها برای صفات تعداد ساقه و قطر طوقه در سطح یک درصد و قطر تاج پوش در سطح پنج درصد بود. در مقایسه میانگین صفات، ژنوتیپPh.aq-3 بیشترین تعداد ساقه و ژنوتیپ هایPh.aq-6 وPh.aq-26 کمترین تعداد ساقه در بوته را داشتند. بیشترین قطر تاج پوش نیز با 89/48 سانتی متر مربوط به ژنوتیپ شماره Ph.aq-12 بود. در تجزیه به مؤلفه های اصلی، چهار مؤلفه در مجموع 3/84 درصد از واریانس کل را توجیه نمود. در مؤلفه اصلی اول، صفاتی چون عملکرد علوفه خشک، قطر طوقه و قطر تاج-پوش دارای بیشترین ضرایب، در مؤلفه دوم تنها صفت طول برگ پرچم و در مؤلفه سوم صفاتی چون تعداد روز تا خوشه-دهی و تعداد روز تا گرده افشانی دارای بیشترین ضرایب بودند. تجزیه خوشه ای نیز ژنوتیپ های مورد مطالعه را به شش زیرگروه طبقه بندی نمود. با در نظر گرفتن صفاتی مانند عملکرد و اجزای عملکرد، ژنوتیپ های موجود در زیرگروه سوم برای کشت می توانند گزینه ی مطلوبی باشند. همچنین بیشترین فاصله ژنتیکی بین ژنوتیپ های زیرگروه سوم و زیرگروه پنجم به دست آمد، که با توجه به اهداف بهنژادگر، می توان از تلاقی ژنوتیپ های این دو زیرگروه، به منظور بهره برداری از ژن های مطلوب آن ها در برنامه های اصلاحی استفاده کرد.
