بیش از نیمی از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می کنند. مهم ترین تاثیر شهرنشینی متوجه الگوی مصرف است. با توجه به افزایش جمعیت، افزایش مصرف آب، خشکسالی و کاهش بارش، مهار رواناب روز به روز اهمیت بیشتری پیدا میکند. جمع آوری آب باران و سپس حفظ آب جمع آور ی شده و رطوبت ناشی از آن برای مدت طولانی دو ویژگی مهم در طراحی سامانه های سطوح آبگیر باران برای کشت دیم میباشد. عواملی مانند روشهای استحصال نزولات، نفوذ رواناب جمع آوری شده به پروفیل خاک، همراه با روش-های افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت در پروفیل خاک و کاهش تبخیر، میتوانند نقش بسیار مهمی در استقرار و توسعه گیاهان در اقلیمهای خشک و نیمه خشک داشته باشند. بهترین سامانه های سطوح آبگیر باران شامل کاه و کلش گندم با ترکیبات و در اعماق متفاوت خاک، استفاده از ضایعات اسفنج و فیلتر سنگریزه‌ای و استفاده از کود حیوانی و تیمار خاک طبیعی میباشد.
