راحله مجدانی

سابقه و هدف: سودوموناس آیروژینوزا یک باکتری گرم منفی و بیماری زای فرصت طلب و یکی از عوامل مهم تولید بیوفیلم در پزشکی می باشد که از عفونت های مجاری ادراری و زخم های سوختگی جدا شده است. به دلیل ظهور سویه های مقاوم به آنتی بیوتیکدر این باکتری استفاده از جایگزین های دیگر برای آن اجتناب نا پذیر می باشد، در این بین فاژ درمانی به عنوان یک استراتژی موثر در این زمینه مورد توجه قرار گرفته است. مواد و روش ها: حساسیت آنتی بیوتیکی در 10 جدایه بالینی سودوموناس آیروژینوزا با استفاده از روش انتشار از دیسک تعیین گردید، سپس توانایی تشکیل بیوفیلم هر یک از جدایه ها با استفاده از روش میکروپلیت بررسی شد، در مرحله بعد بر علیه هر یک از جدایه هایی که قدرت تولید بیوفیلم بالا داشتند با استفاده از روش آگار دو لایه جداسازی فاژ انجام شد. در نهایت برای تعیین طیف میزبانی باکتریوفاژ های جدا شده از آزمون نقطه ای استفاده گردید و آزمون حذف بیوفیلم توسط باکتریوفاژ ها ی جدا شده ( غلظت باکتریوفاژ 8×1012 / 2) انجام گرفت. یافته ها: بالاترین و پایین ترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب بر علیه آنتی بیوتیک سفکسیم و آمیکاسین بود. در مورد نتایج مربوط به تشکیل بیوفیلم های باکتریایی بعد از گذشت 72 ساعت انکوباسیون در طول موج 600 نانومتر جذب نوری بین 457 / 2 تا 258 / 3 متغیر بود. این نتایج حاکی از راندمان بالای تولید بیوفیلم در همه باکتری های مورد استفاده بود. سوسپانسیون های فاژی خالص شده پس از گذشت 72 ساعت از تولید بیوفیلم جذب نوری را بین 379 / 0 تا 664 / 1 کاهش دادند. نهایتا یکی از فاژ های جداسازی شده اثر ضدمیکروبی قوی روی 8 جدایه باکتریایی نشان داد که به عنوان بسته ی فاژدرمانی جهت استفاده کلینیکی پیشنهاد گردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج ما بسیاری از جدایه های بالینی سودوموناس آیریژینوزا توان بالایی در تولید بیوفیلم داشته، بنابراین استفاده از باکتریوفاژهایی با پتانسیل ضدمیکروبی بالا می تواند به عنوان یک رهیافت بیولوژیکی موثر در حذف بیوفیلم ایجاد شده توسط سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک سودوموناس آیروژینوزا مطرح باشد.