جذب فسفر توسط رسوبات نقش مهمی در کنترل غلظت آن در جریان آب رودخانه دارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی رفتنار جنذبی فسفر توسط رسوبات پشت بندهای رسوبگیر متوالی بود. برای این منظور دو آبراهه فصلی در مناطقه نوشان و انبی در اطراف شهر ارومیه در شمال غربی ایران انتخاب شد. آبراههی نوشان دارای سه بند و آبراههی انبی دارای پنج بند رسوبگیر بودند. آزمایشهای همدمای جذب فسفر به وسیله ی رسوبات پشت این بندها و همچنین نمونه ای از خاک دامنه ی هر آبراهه انجام شد. نتایج نشان داد که به دلیل وقوع فرایند ترسیب انتخابی ذرات فرسایش یافته در طول آبراهه، ویژگیهای شیمیایی و فیزیکی رسوبات دارای تغییرات منظمی بوده و با حرکت به سمت بندهای پایینی دست بافت رسوبات ریزتر شده و جذب فسفر توسط آنها افزایش مییابد. مدلهای ون های و فروندلیچ به ترتیب با میانگین ضریب تبیین 935/0 و 932/0 توانایی بیشتری در توصیف داده های جذب فسفر در مقایسه با مدلهای لنگموئیر و تمکین داشتند. داده های آزمایشی وجود شباهت ساختاری مدلهای فروندلیچ و ون های را به اثبات رساند. بین ویژگی های نمونه های رسوب با ضرایب مدلهای فرونندلیچ و ون های روابط همبستگی معنی داری مشاهده شد. ضریب n معادله ی فروندلیچ دارای همبستگی معنی داری (r=-0.748; p<0.05) با درصد شن نمونه ها بود که نشان دهنده ی کاهش مکانهای جذبی با افزایش مقدار شن در نمونه های رسوب است.
