سارا ملاعلی عباسیان

در این مطالعه، کارایی جذب کیتوسان اتصال عرضی یافته با کاپاکاراگینان برای تصفیه آب آلوده به فلز سنگین کادمیوم مورد بررسی قرار گرفت. جذب و واجذب کادمیوم توسط جاذب زیستی در سیستم تعادلی یا پیمانه ایی انجام شد. مطالعه جذب و واجذب کادمیوم توسط کیتوسان مورد مطالعه (g/L 11/1) در دامنه غلظتی 97/1-0 میلی مولار کادمیوم در pH معین 6/7 در قدرت یونی 8 میلی مولار انجام گردید. به منظور تعیین واجذبی کادمیوم جذب شده توسط کیتوسان اصلاح شده، به هر کدام از نمونه کیتوسان های باقیمانده از آزمایش جذب، 90 میلی لیتر EDTA 1/0 مولار افزوده شد. مدل های فرندلیچ و لنگموئیر بر داده های حاصل برازش یافت. بهترین مدل بوسیله ضریب تبیین (r2) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) انتخاب گردید. در مطالعه جذب، r2 و RMSE به ترتیب برابر 99/0 و 42/4 برای مدل فرندلیچ و به ترتیب برابر 99/0 و 83/6 برای مدل لنگموئیر حاصل شد. همچنین، در مطالعه واجذب، r2 و RMSE به ترتیب برابر 99/0 و 93/0 برای مدل فرندلیچ و به ترتیب برابر 97/0 و 47/3 برای مدل لنگموئیر بدست آمد. نتایج بیانگر آن است که معادله فرندلیچ در مقایسه با معادله لنگموئیر در هر دو سیستم جذب و واجذب بخوبی بر داده برازش می یابد. ماکزیمم پتانسیل جذب توسط کیتوسان مورد مطالعه برابر 750 میکرومول بر گرم است. یافته های این پژوهش نشان داد که جاذب مورد استفاده می-تواند جاذب زیستی مناسب برای کادمیوم معرفی شود. اما، بایستی توجه داشت بدلیل مقادیر پایین کادمیوم واجذبی، استفاده مجدد از جاذب مذکور به آسانی مقدور نمی باشد.