در این مطالعه، کارایی جذب کیتوسان اتصال عرضی یافته با کاپاکاراگینان و جاذب مغناطیسی نانوکامپوزیت پلی ونیل الکلی برای پاکسازی آب آلوده به فلز سنگین کادمیم به طور مجزا مورد بررسی قرار گرفت. جذب کادمیم توسط جاذبهای زیستی در سیستم تعادلی یا پیمانهایی انجام شد. مطالعه جذب کادمیم توسط کیتوسان و جاذب هیدروژلی مورد مطالعه به ترتیب ) 11 / 1 و 55 / گرم بر لیتر( در دامنه غلظتی 1779 / 0 - 0 و 97 / 1 - 0 میلی مولار کادمیم در pH معین 6 / 7 در قدرت یونی 8 میلی مولار انجام گردید. مدل های فرندلیچ و لنگموئیر بر داده های حاصل برازش یافت . نتایج بیانگر آن است که معادله فرندلیچ در مقایسه با معادله لنگموئیر در هر دو جاذب بخوبی بر داده برازش یافت. ماکزیمم پتانسیل جذب توسط کیتوسان مورد مطالعه برابر 750 میکرومول بر گرم و در جاذب مغناطیسی هیدروژل نانوکامپوزیت، 75 میکرومول بر گرم بدست آمد. یافتههای این پژوهش نشان داد که در شرایط مشابه، توانایی جذب کادمیم توسط کیتوسان اصلاح شده در مقایسه با هیدروژل نانوکامپوزیت مورد استفاده بیشتر است و میتواند جاذب زیستی مناسبتری برای حذف کادمیم معرفی شود.
