سارا ملاعلی عباسیان

هدف از انجام این تحقیق، تخمین مکانی ماده آلی با داده های نامطمئن ماده آلی، داده های کمکی خاکی و روش انتروپی حداکثر اریب بود. نمونه برداری از دشت بناب و میاندوآب صورت گرفت و در مجموع 122 نمونه خاک از عمق 0-20 سانتی متری جمع آوری شد. ماده آلی و برخی پارامترهای خاکی تعیین شدند. سپس تخمین مکانی ماده آلی با داده های نامطمئن، کمکی و مدل خطی توسعه یافته با روش انتروپی حداکثر اریب صورت گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که کمترین MSE، RMSE و NRMSE با مقادیر به ترتیب 005/0، 07/0 و 117/0 متعلق به تخمین مکانی ماده آلی با داده های نامطمئن ماده آلی با درنظر گرفتن خطا بود. همچنین براساس نتایج این تحقیق، استفاده از داده های کمکی خاکی به جز آهک خاک، منجر به بهبود تخمین مکانی ماده آلی نگردید. با این حال، مدل خطی توسعه یافته با کمک داده های کمکی خاکی و خطای ناشی از استفاده از این داده ها، منجر به تخمین های قابل قبولی شد (MSE، RMSE و NRMSE با مقادیر به ترتیب 025/0، 158/0 و 26/0). به عنوان جمع بندی حاصل از این پژوهش می توان گفت روش انتروپی حداکثراریب امکان ادغام خطای ناشی از استفاده از داده های نامطمئن را در تخمین فراهم آورده است و به این طریق، استفاده از این روش منجر به بهبود تخمین مکانی ماده آلی با داده های نامطمئن و مدل خطی توسعه یافته با داده های کمکی خاکی گردید.