سید علی موسوی

یکی از آموزههای مهم ادیان، بهویژه دین اسلام، مسئلۀ منجی و انتظار فرج آن نام گرفته است. سرّ این » أفضل الاعمال « میباشد. این مسئله در تفکر شیعی نامگذاری این است که بدانیم این انتظار صرفاً لقلقۀ زبانی نیست و در بستری خاص تحقق مییابد، که مطابق روایات، اوج اعتقادات و اعمال صالح است، با این بیان: به لحاظ اعتقادی کسانی میتوانند منتظر فرج باشند که به لحاظ ادراکی از همۀ مردم زمانهای قبل بالاتر باشند، به گونهای که با وجود اینکه پیامبراکرم لقب گرفتهاند، و در اعمال صالح نیز از هیچچیز » أعظم الناس یقیناً « ، را ندیدهاند فروگذار نکردهاند. در چنین بستری است که منتظر حقیقی پیدا میشود و انتظار فرج رخ میدهد. لذا، میتوان انتظار فرج و سرّ اینکه افضل اعمال است را عصارۀ همۀ اعتقادات و اعمال دانست. در این مقاله، سعی میشود مسئلۀ انتظار فرج و فلسفۀ آن تبیین گردد. در این ارتباط، ابتدا، ویژگیهای منتظران و، سپس، آثار و برکاتی که برای منتظران در آیات و روایات آمده بیان میشود. آنگاه، در پرتو آنچه که در ارتباط با وظایف منتظران و ویژگیهای آنان در روایات آمده، پاسخ اینکه چرا انتظار فرج افضل اعمال است مشخص خواهد شد.