دی اکسیدکربن یکی از گازهای گلخانه ای است که همراه با صنعتی شدن جوامع و مصرف قابل ملاحظه منابع فسیلی، انتشار آن نیز به طور روز افزون رشد یافته است. افزایش مقدار این گاز آلاینده در محیط، سبب ظهور آثار مخرب در محیط زیست، اقتصاد و جامعه می گردد. در این پژوهش، روش های جداسازی دی اکسید کربن از مخلوط گازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. برای اولویت بندی منطقی روش های جداسازی دی اکسید کربن با نگرش به مزایا و معایب هر روش از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شده است. چهار پارامتر سازگاری با هر ترکیب خوراک، توجیه اقتصادی، بازدهی و سازگاری با محیط زیست به عنوان معیارهای این فرایند انتخاب شده است. همچنین شش گزینه برای اولویت بندی روش های جداسازی دی اکسیدکربن در فرایند تحلیل سلسله مراتبی گزینش گردید. پس از بررسی و مقایسه زوجی معیارها و گزینه های مختلف، فرآیند جذب با 27 درصد دارای بیشترین ارجحیت نسبت به دیگر رو ش ها انتخاب گردید و همچنین معیار سازگاری با هر ترکیب خوراک و توجیه اقتصادی به ترتیب دارای 51 و 27 درصد ارجحیت بودند.
