سولماز بابائی بناب

مقدمه: کاردیوتروپین یک سا یتوکین ناشی از استرس است که در زمان پاسخ به فشارهای مضر از سلول ها ترشح می شود کاردیوتروپین توسط تعدادی از عوامل استرسی در سلول های میوسیت و غیرمیوسیتی ترشح می شود. این عوامل شامل اتساع مکا نیکی، نوروهورمون هایی مثل آنژیوتانسین ، نورا پی نفر ین و عامل رشد فیبروبلاس تی – 2،عوامل متابو لیکی از جمله انسو لین و گلوکز و فشار هیپوکسیک می باشد(1). هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی بر تغیرات کاریوتروپین 1 و پروفایل لیپیدی موش های صحرایی نر بود. روش بررسی: در این مطالعه 16 موش صحرایی نر در دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی روی نوارگردان (5 جلسه در هفته، هر جلسه به مدت 30 دقیقه و 22 متر در دقیقه و شیب 5 درصد)بود. پس از 8 هفته تمرین هوازی کاردیوتروپین و پروفایل لیپیدی اندازه گیری شد. داده ها با روش آماری تی , وابسته و مستقل با استفاده از نرم افزار spss با سطح معنی داری 5%>p تحلیل شد. یافته ها: طبق نتایج بدست آمده مشخص گردید تفاوت معنی داری در سطح کاردیوتروپین وجود دارد و میزان کاردیوتروپین در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان داد.همچنین پروفایل لیپیدی در گروه تمرین بعد از مداخل ه ی تمرینی بهبود داشته است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که فعالیت های ورزشی با تاثیر مثبت بر عملکرد قلب میتواند به طور بالقوه ای اختلال عملکرد های قلب را تقلیل دهد و همچنین تاسخ به ترشخات کاردیوتروپین به شدت و مدت تمرین نیز بستگی دارد.