سولماز بابائی بناب

با توجه به اهمیت فعالیت بدنی با تندرستی و سلامت روانی و نقش دانشجویان در سیستم آموزشی، تحقیقی به منظور بررسی رابطه فعالیت بدنی با سلامت روان دانشجویان انجام شد. نمونه آماری این تحقیق 500 نفر از دانشجویان بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه های ویژگی های فردی، استاندارد سلامت عمومی روان(GHQ28) و پرسشنامه فعالیت بدنی بک، برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی(t و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره) استفاده گردید. میانگین فعالیت بدنی دانشجویان کمتر از حد متوسط و میزان سلامت روانی بیش از نیمی از آزمودنی ها پایین تر از حد استاندارد بود. نتایج نشان داد، بین نمره کل فعالیت بدنی و مولفه ورزش با سلامت روان و بین مولفه اوقات فراغت با نمره کل سلامت روان ارتباط معنادار وجود دارد (05/0(p<. همچنین متغیر فعالیت بدنی در اوقات فراغت توان پیش بینی(22) درصد از میزان سلامت روان را دارد. در مجموع نتایج تحقیق نشان داد که به طور کلی سطح سلامت روان در جامعه تحت بررسی با میزان فعالیت بدنی رابطه مثبت و معنی داری دارد. به بیان دیگر شرکت در فعالیت های بدنی مورد علاقه موجب افزایش سطح سلامت روان در جامعه تحت بررسی می گردد.