گسترش فیزیکی پیرامونی شهرها، به خصوص در کشورهای درحال توسعه، به الگوی گسترش افقی شهر معروف شده است. مساله ای که در توسعه های فیزیکی شهرهای ایران نیز به روالی رایج و متداول تبدیل شده است. این شکل از توسعه شهری، به شکل افزایش سریع جمعیت، رشد افقی شهرها، از بین رفتن باغات و اراضی زراعی پیرامونی و رها شدن زمین های بایر و بلااستفاده در محدوده های شهری بروز یافته است. به گونه ای که این امر، باعث خروج روزمره و غیرقابل برگشت سطح وسیعی از اراضی زراعی از چرخه تولیدات کشاورزی شده است. تحقیق حاضر این موضوع را در شهر بناب از توابع استان آذربایجان شرقی مورد بررسی قرار داده است. تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. داده های مورد بررسی مربوط به بازه های زمانی 2002، 2012 و 2022 است. پس از انتخاب تصاویر ماهواره ای مدنظر، با استفاده از روش Fuzzy Art Map این تصاویر پردازش گردیدند. روش جداول متعامد و ضریب کاپا، از جمله روش های مورد استفاده برای پایش تغییرات کاربری اراضی در بازه های زمانی انتخاب شده می باشند. نتایج حاصل از ضریب کاپا و جداول متعامد نشان می دهد که در حدود 1830 هکتار اراضی کشاورزی شامل اراضی باغات و اراضی دیم در بازه زمانی 2002-2022 به ساخت و سازهای شهری تبدیل شده است. بیشترین حجم این تغییرات کاربری بین سال های 2012-2022 است که نشان دهنده شدت تخریب اراضی کشاورزی به نفع ساخت و سازهای شهری در سال های أخیر است.
