علامه محمدتقی جعفری معتقد است به هر میزانی که بر شناخت و آزادی انسان افزوده شود، وجوب شایستگی ها و نهی از ناشایستگی ها در مطلوب بودن حیات به وضوح خود را نشان می دهد و همین امر اراده را برای برآوردن شایستگی ها و اجتناب از ناشایستگی ها افزایش و در مسیر «حیات معقول» که آرمان اعلای بشری است قرار می دهد. علامه بهترین و کوتاه ترین راه برای برانگیختن اراده و تقویت آن برای انجام شایستگی ها ( معروف ها ) و اجتناب از ناشایستگی ها ( منکرات ) را در تفسیر صحیح معنای حیات و معنای شایستگی ها و ناشایستگی ها می داند که ارتباط جدی با حیات دارند. علامه محمد تقی جعفری از جمله متفکرانی است که معتقد است دعوت به « شایستگی ها یا معروف » و نهی از « ناشایستگی ها یا منکر»، بر هر کسی که قدرت آن را داشته باشد، واجب است، خواه دولت و خواه جامعه و خواه هر فردی که بتواند از عهده آن برآید. این تکلیف، علاوه بر شرط قدرت، علم به خیر و معروف و مشروط به احتمال تأثیر آن نیز است. از نظر علامه جعفری دولت به انجام این تکلیف، بنا به قدرتی که دارد و با توجه به ملاحظاتِ نظمِ زندگیِ اجتماعی، شایسته تر از دیگران است و در صورت عدم اقدام دولت به انجام این تکلیف، جامعه و هر کسی که توانایی انجام این تکلیف را داشته باشد، باید اقدام کند تا آرامش روانی در جامعه ایجاد گردد.
