علی صفرزاده ملکی

علامه محمدتقی جعفری معتقد است به هر میزانی که بر شناخت و آزادی انسان افزوده شود، وجوب شایستگی ها و نهی از ناشایستگی ها در مطلوب بودن حیات به وضوح خود را نشان می دهد و همین امر اراده را برای برآوردن شایستگی ها و اجتناب از ناشایستگى ها افزایش و در مسیر «حیات معقول» که آرمان اعلاى بشرى است قرار می دهد. علامه بهترین و کوتاه ترین راه براى برانگیختن اراده و تقویت آن براى انجام شایستگى ها ( معروف ها ) و اجتناب از ناشایستگى ها ( منکرات ) را در تفسیر صحیح معناى حیات و معناى شایستگى ها و ناشایستگى ها می داند که ارتباط جدى با حیات دارند. علامه محمد تقی جعفری از جمله متفکرانی است که معتقد است دعوت به « شایستگی ها یا‏ معروف‏» و نهى از « ناشایستگی ها یا منکر»، بر هر کسى که قدرت آن را داشته باشد، واجب است، خواه دولت و خواه جامعه و خواه هر فردى که بتواند از عهده آن برآید. این تکلیف، علاوه بر شرط قدرت، علم به خیر و معروف و مشروط به احتمال تأثیر آن نیز است. از نظر علامه جعفری دولت به انجام این تکلیف، بنا به قدرتى که دارد و با توجه به ملاحظاتِ نظمِ زندگىِ اجتماعى، شایسته‏تر از دیگران است و در صورت عدم اقدام دولت به انجام این تکلیف، جامعه و هر کسى که توانایى انجام این تکلیف را داشته باشد، باید اقدام کند تا آرامش روانی در جامعه ایجاد گردد.