گسترش و نفوذ فناوری های سایبری و وابستگی های روزمره زندگی بشر به آن سبب شده است تا مبارزه با رخدادهای مخرب در بستر این فضا از اولویت های دولت ها و کشورها در جهت برقراری نظم و امنیت و آسایش و رفاه مردم قرار بگیرد. وقوع جرایم سنتی با شیوه و چهره های پیچیده در بستر فضای سایبر در نظم و امنیت و حقوق کنونی کشورها و جوامع اثر منفی داشته و امنیت ملی را تحت تاثیر قرار می دهد. تروریسم در بستر فضای سایبر از جمله جرایم سنتی است که با پیچیدگی این فضا، شکل های مختلفی به خود گرفته است و سبب از بین بردن زیرساخت ها، مبانی فرهنگی و اجتماعی و وارونه نشان دادن حقایق می شود. در مکتب اسلام، ضرورت و اهمیت پدافند غیرعامل همواره مورد نظر قرار گرفته است. امروزه توجه به موضوع استفاده از ظرفیت های پدافند غیرعامل، سبب بالا بردن نیروی دفاعی و قدرت بازدارندگی کشور در مقابل هر نوع تهدیدی از سوی دشمن خواهد شد. بنابراین این پژوهش با هدف تبیین نقش پدافند غیرعامل در بازدارندگی از جنگ بر اساس قواعد فقهی که در جایگاه خود دارای اصول ارزشمندی می باشند، می تواند با ارائه راهکارهایی از وقوع تروریسم سایبری جلوگیری کند. پرسش اصلی این تحقیق عبارت است از این که مبانی فقهی در جهت پیشگیری از تروریسم سایبری در جهت اصول پدافند غیرعامل چیست؟ پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای انجام گرفته است. امروزه پیشگیری از پدیده ناگوار تروریسم سایبری، اصلی ترین دغدغه دولت ایران است که در مقررات و قوانین نیز به مسائلی در باب آن اشاره شده است که از جمله سند توسعه و چشم اندازهای ملی و قوانین کیفری نیز مؤید آن است. در باب فقه نیز بر اساس قواعد فقهی – مانند قاعده لاضرر، نفی سبیل و قاعده دفاع مشروع - می توان لزوم پی ریزی مبانی پیشگیرانه در قوانین و مقررات و برنامه های اجرایی در جهت نیل به آن مستفاد می گردد. بی شک اقدامات پیشگیرانه مانند سخت نمودن دسترسی به زیرساخت ها، فرهنگ سازی های پیشگیرانه در جرایم سایبر به خصوص تروریسم، آموزش های همگانی و تصویب مقررات اجرایی در جهت نیل به اهداف پیشگیری از این پدیده میسر بوده و تقنین مقررات کیفری مناسب و سخت گیرانه افتراقی در مسأله تروریسم سایبر، ضمن وجود در قوانین و مقررات ایران، تکمیل و تدقیق آن نیز لازمه مبارزه با این پدیده در جهت حفظ نظم و امنیت پایدار اس
