شهریار دشتی

زمین منبع غائی ثروت محسوب میشود و زیربنای اصلی، در شکل گرفتن بسیاری از تمدنها بوده است. کاربری نامناسب اراضی، منابع طبیعی را به سوی انحطاط سوق خواهد داد. در مقابل، برنامه ریزی دقیق براساس استعدادها و محدودیت های هر منطقه، منجر به ایجاد توسعه پایدار میگردد. در مطالعه حاضر بر اساس مدل پهنه بندی بوم زراعی که هدف آن بهینه سازی استفاده از منابع آب، خاک، و اراضی میباشد، پهنه های مناسب کشت گیاه نخود در استان آذربایجان شرقی مطالعه شد. نیازمندیهای گیاهی نخود زراعی، ویژگیهای اقلیمی و عوامل توپوگرافی جمع آوری، پردازش، و سپس با گزینش روشهای زمین آماری، نقشه های مربوطه تهیه گردید. نقشه های حاصل به روش تحلیل فرآیند سلسله مراتبی، وزن دهی و پس از بررسی نرخ سازگاری، در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی همپوشانی گردید تا نقشه نهایی مناطق مستعد ایجاد شود. از کل اراضی موجود، 1/5 درصد مساحت استان در کلاس بسیار مناسب برای کشت نخود قرار گرفت. اما نیمی از مساحت استان در کلاس با تناسب متوسط قرار گرفتند. بدون در نظر گرفتن عوارض زمین، بیشترین مناطق مستعد در شمال شرق استان و در کرانه جنوبی رود ارس واقع شده است. همچنین ضلع جنوبی سهند در رتبه بعدی مناطق مناسب ارزیابی شد.