به منظور بررسی تأثیر کودهای زیستی، دامی و شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آزمایشی در سال زراعی 1383 1382 بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی - و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی اجرا گردید. عامل اول سطوح کودی شاهد، شیمیایی )نیتروژن، فسفر و پتاسیم ، 77 و 17 کیلوگرم در هکتار(، نیتروکسین + فسفاته بارور 2، سوپرنیتروپلاس + فسفاته بارور 2 ، بهترتیب با مقادیر، 161 کود دامی + فسفاته بارور 2 و تلفیقی )نیتروکسین + سوپرنیتروپلاس + کود دامی + فسفاته بارور 2( و عامل دوم ارقام گندم اروم و سواسون بودند. نتایج نشان داد در صفت تعداد دانه در سنبله رقم اروم و در وزن هزاردانه رقم سواسون برتر بود. بیشترین تعداد دانه در سنبه با کاربرد کود شیمیایی بدون تفاوت معنیدار با سایر تیمارهای کودی بهدست آمد. بیشترین عملکرد بیولوژیکی در تیمارهای شیمیایی ) 12137 کیلوگرم در هکتار( و تلفیقی ) 12287 کیلوگرم در هکتار( 11 درصدی را نسبت به شاهد نشان دادند. / بدون تفاوت معنیدار با یکدیگر بهدست آمدند که بهطور میانگین افزایش 71 بیشترین عملکرد دانه در تیمارهای کاربرد تلفیقی در رقم سواسون ) 1331 کیلوگرم در هکتار(، کاربرد کودهای شیمیایی 1228 کیلوگرم در هکتار( و تلفیقی ) 2782 کیلوگرم در هکتار( در رقم اروم بدون تفاوت معنیدار با همدیگر بهدست آمد ( 72 درصدی را نسبت به شاهد نشان داد. بیشترین درصد پروتئین برای تیمارهای تلفیقی / که بهطور میانگین افزایش 2 16 درصد( و کود شیمیایی ) 16 درصد( برای رقم اروم ثبت شد. بهطور /2( 16/2 درصد(، نیتروکسین + فسفاته بارور 2 ( کلی بین کاربرد کود شیمیایی و تلفیقی از کودهای آلی و زیستی در اکثر صفات از جمله عملکرد دانه، اجزای عملکرد و درصد پروتئین دانه تفاوت معنیداری مشاهده نشد. بنابراین، امکان جایگزینی کودهای شیمیایی با کودهای آلی و زیستی برای تولید گندم در یک سیستم کشاورزی پایدار یا ارگانیک وجود دارد.
