یوسف نصیری

به‏منظور بررسی تاریخ کاشت و کودهای زیستی بر صفات ریخت شناسی و عملکرد خارمریم، آزمایشی به‏صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه اجرا شد. تاریخ کاشت به‏عنوان عامل اول در سه سطح (کاشت در 25 اسفندماه، 15 فروردین ماه و 5 اردیبهشت ماه) و کود زیستی در چهار سطح شاهد (بدون کود)، نیتروکارا (تلقیح با بذر)، نیتروکاراطلایی (به صورت محلول‏پاشی) و کاربرد هردو کود (نیتروکارا + نیتروکارا‏طلایی) به‏عنوان فاکتور دوم، انتخاب شدند. نتایج تجزیه واریانس ها نشان داد برهم کنش تاریخ کاشت و کود زیستی بر ارتفاع بوته، قطر کاپیتول و عملکرد دانه معنی‏دار گردید. بیشترین ارتفاع بوته، قطر کاپیتول و عملکرد دانه (5/145 گرم در مترمربع) با کاربرد ترکیبی از نیتروکارا و نیتروکارا طلایی بدون تفاوت معنی دار با کاربرد نیتروکارا به دست آمدند. تعداد ساقه های فرعی در بوته با کاربرد ترکیبی از کودهای نیتروکارا و نیترو کارا طلایی (تلقیح بذر + محلول پاشی) به بیشترین مقدار رسید. در نهایت از نتایج تحقیق چنین استنباط می شود که تأخیر در کاشت باعث کاهش عملکرد خارمریم می شود و کاربرد کودهای زیستی نیتروکارا حاوی باکتری های تثبیت کننده نیتروژن به صورت تلقیح بذری + محلول پاشی و یا تلقیحی می تواند باعث بهبود صفات مورفولوژیکی و افزایش عملکرد مریم گردد.