یوسف نصیری

به منظور بررسی اثر محلول پاشی و مصرف خاکی عناصر کم مصرف آهن و روی بر صفات ریخت شناسی و عملکرد گل بابونه آلمانی آزمایشی در شرایط گلخانه ای انجام شد. آزمایش در قالب طرح کرتهای کاملاً تصادفی با 12 تیمار و در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل T1: شاهد (عدم مصرف هر نوع کودی)، T2: مصرف 30 میلی گرم سولفات آهن در کیلوگرم خاک، T3: مصرف 22 میلی گرم سولفات روی در کیلوگرم خاک، T4: T2+T3، T5: محلول پاشی سولفات آهن (5/3 گرم در لیتر)، T6: محلول پاشی سولفات آهن (7 گرم در لیتر)، T7: محلول پاشی سولفات روی (5/2 گرم در لیتر)، T8: محلول پاشی سولفات روی (5 گرم در لیتر)، T9: T7+T5، T10: T8+T5، T11: T7+T6، T12: T8+T6 بودند. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای مختلف کودی بر قطر کاپیتول، تعداد ساقه های فرعی، وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه و عملکرد گل در سطح احتمال یک درصد و بر قطر ساقه در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. بیشترین قطر کاپیتول (65/7 میلیمتر) در تیمار ترکیبی محلول پاشی سولفات آهن 7 گرم در لیتر + سولفات روی 5/2 گرم در لیتر مشاهده شد. تیمار مصرف خاکی سولفات آهن + سولفات روی بیشترین تعداد ساقه های فرعی، وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه، قطر ساقه و عملکرد گل را بدون تفاوت معنی دار با تیمار ترکیبی محلول پاشی سولفات آهن 7 گرم در لیتر + سولفات روی 5 گرم در لیتر به خود اختصاص داد و کمترین مقدار صفات مذکور هم در تیمار شاهد مشاهده شد. به طور کلی از نتایج حاصل چنین بر می آید که مصرف خاکی آهن + روی نسبت به محلول پاشی و مصرف تکی آنها برای تولید ماده خشک و عملکرد بیشتر در بابونه مزیت بیشتری دارد. با این وجود در شرایطی که امکان مصرف خاکی آنها وجود نداشته باشد محلول پاشی می تواند جایگزین آن گردد.