یوسف نصیری

به منظور بررسی تأثیر اسید هیومیک و کودهای آلی و شیمیایی بر بعضی صفات مورفولوژیکی و عملکرد کمی و کیفی گشنیز، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1398 در مزرعه تحقیقاتی گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه اجرا گردید. عامل اصلی تیمارهای کودی شامل شاهد، کود دامی ، ورمی کمپوست و کود شیمیایی (بر اساس توصیه کودی) و عامل فرعی کود آبیاری با اسید هیومیک در مراحل قبل از گلدهی و بعد از گلدهی و شاهد بودند. نتایج نشان داد که بیشترین قطر ساقه اصلی (882/6 میلی متر)، تعداد چتر در بوته (69/22 عدد) و وزن هزار دانه (124/8 گرم) در تیمارهای کودهای شیمیایی و بیشترین تعداد دانه در چتر (09/81 )، عملکرد دانه (3/261 گرم در مترمربع)، عملکرد اسانس (6/0 گرم در مترمربع) و درصد اسانس (24/0 درصد) با کاربرد کودهای شیمیایی و ورمی کمپوست به دست آمد. در رابطه با اسید هیومیک، بیشترین ارتفاع بوته (85/74 سانتی متر) و تعداد چترک در چتر ( 55/32 عدد) با کاربرد آن قبل از گلدهی و وزن خشک چتر در بوته (677/7 گرم) با کاربرد آن بعد از گلدهی به دست آمد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که برهمکنش کاربرد کودهای شیمیایی و آلی و اسید هیومیک بر تعداد ساقه فرعی و عملکرد بیولوژیکی معنی دار شد. به طوریکه بیشترین تعداد ساقه فرعی (667/7 عدد) در تیمار ورمی کمپوست + اسید هیومیک قبل از گلدهی و بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیکی (3/753گرم در مترمربع) در تیمار ورمی کمپوست + اسید هیومیک بعد از گلدهی به ترتیب با 3/51 و 58/34 درصد افزایش نسبت به شاهد به دست آمد. به طورکلی نتایج آزمایش نشان داد که تیمارهای کودی آلی و شیمیایی و کود آبیاری با اسید هیومیک بر بسیاری از صفات اندازه گیری شده نسبت به شاهد بر مؤثرتر بودند.