باور عمومی این است که هسته‌های کم‌جرم و متراکم طی یک دوره طولانی از انقباض آرام و شبه‌استاتیک به تکامل می‌رسند. با این حال، فرآیندهای دقیق حاکم بر این فروریزش و چگونگی تأثیر پارامترهای مختلف بر حرکت گاز و شکل‌گیری پیش‌ستارگان همچنان موضوع تحقیقات گسترده‌ای است. در این پژوهش، به بررسی فروریزش شبه‌استاتیک ابرهای کم‌جرمی می‌پردازیم که گاز را از محیط اطراف (پس از تشکیل پیش‌ستاره) به سمت مرکز خود جمع می‌کنند. مدل ما بر اساس یک پیش‌ستاره است که گاز متقارن کروی را از ابری با شعاع بیرونی محدود جذب می‌کند. برای تحلیل دقیق‌تر، معادلات مگنتوهیدرودینامیک را در چارچوب یک پیکربندی انقباض آرام و شبه‌استاتیک فرمول‌بندی می‌کنیم. در این مدل، مرز بیرونی ابر باز فرض شده است تا به گاز مادون‌صوت اجازه دهد به سمت مرکز پیش‌ستاره حرکت کند. برخلاف برخی مطالعات پیشین که میدان مغناطیسی را به قصد سادگی نادیده گرفته‌اند، در اینجا فرض می‌کنیم که گاز مغناطیسی شده است و رفتار آن را در دو حالت همدما و پلی‌تروپیک مورد بررسی قرار می‌دهیم. اهداف اصلی این تحقیق عبارتند از اولا تعیین درصد شعاع ابر که در شرایط حرکت مافوق صوت یا مادون صوت قرار دارد و ثانیا شناسایی شعاع نقطه گذار صوتی، جایی که حرکت گاز از مادون‌صوت به مافوق‌صوت تغییر می‌کند. این مطالعه با ارائه مدلی جامع‌تر که اثرات میدان مغناطیسی را نیز در نظر می‌گیرد، می‌تواند درک عمیق‌تری از فرآیندهای شکل‌گیری ستارگان در مراحل اولیه فراهم کند. نتایج به‌دست‌آمده می‌توانند برای توسعه مدل‌های پیشرفته‌تر در اخترفیزیک نظری و شبیه‌سازی‌های عددی مرتبط مفید باشند
