هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مذهب محور با درمان فرا شناختی بر اندیشه خودکشی دانشجویان بود. به این منظور 6 دانشجوی دارای اندیشه خودکشی دانشگاه مراغه به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه درمان مذهب محور و درمان فراشناختی قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه به مدت10 جلسه درمان های مربوط به خود را دریافت نمودند. ابزارهای پژوهش شامل افسردگی بک، افکار خودکشی بک، نگرانی پن و نشخوار فکری نولن هوکسما در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط بیماران تکمیل شد و داده ها به صورت انفرادی و گروهی تحلیل گردید. در تحلیل انفرادی از شکل ها، تحلیل دیداری و درصد بهبودی و در تحلیل گروهی داده ها از تحلیل واریانس با یک عامل بین گروهی (گروه درمانی) و یک عامل درونی (زمان آزمون ها) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد هر دو درمان موجب کاهش افکار خودکشی در دانشجویان شد. یافته ها نشان داد درمان فراشناختی به دلیل تمرکز بیشتر در نگرانی و نشخوار فکری، اندکی بهبودی بیشتر در این متغیرها ایجاد کرد ولی درکاهش اندیشه خودکشی هر دو درمان به یک اندازه بهبودی ایجاد کردند. می توان نتیجه گیری کرد هر دو درمان شناختی رفتاری مذهب محور و درمان فراشناختی درکاهش افکار خودکشی موثر است.
