کودکان و نوجوانان هر روزه با گستره وسیعی از موقعیت های مسئله ساز اجتماعی روبرو هستند. برخی نوجوانان در مهارت های اجتماعی نقص دارند، بنابراین آموزش مهارت های اجتماعی معمولا بخش جدایی ناپذیر برنامه های مربوط به نوجوانان است. فرضیه های این پژوهش به صورت نمونه گیری هدفمند مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چند گانه ی پلکانی بر روی 2 دانش آموز شهر مراغه انجام شد. ابزار پژوهش، بخش مشکلات رفتاری پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت بود. پرسشنامه در خط پایه، انتهای درمان تکمیل شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل نموداری و ترسیمی و از شاخص درصد بهبودی استفاده شد. آموزش مهارت های اجتماعی به طور معنی داری موجب کاهش مشکلات رفتاری در مرحله پس از درمان شدند به عنوان نتیجه گیری می توان گفت آموزش مهارت های اجتماعی می تواند در کاهش مشکلات رفتاری نوجوانان تاثیر داشته باشد.
