زهره هاشمی

هدف: هدف پژوهش حاضر مطالعه­ ی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری بر تعلل ورزی تصمیم گیری و خود کارآمدی تحصیلی دانش آموزان بود. روش ها: روش پژوهش حاضر آزمایشی و از نوع پیش­ آزمون و پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل، همه دانش‏ آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان مراغه در سال تحصیلی 1398-1399 بود. در این پژوهش با استفاده از شیوه نمونه­ گیری خوشه­ ای30 دانش ­آموز در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 15 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده ها از پرسشنامه ­های خودکارآمدی تحصیلی و تعلل ورزی تصمیم­ گیری استفاده شد و پروتکل درمان شناختی- رفتاری بر روی دانش­آموزان گروه آزمایش اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از آزمون کوواریانس، درمان شناختی- رفتاری در مرحله پس­ آزمون بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل ورزی تصمیم­گیری اثر معنی­ داری داشت (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به یافته­ ی حاصل شده می­ توان گفت که استفاده مستقیم و غیرمستقیم از آموزش­های شناختی- رفتاری می­تواند در جهت افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش تعلل­ ورزی تصمیم­ گیری کمک کننده باشد.