زهره جهان افروز

هیدروژل ها کاربردهای گسترده ای در پزشکی، داروسازی، غذایی و کشاورزی دارند. بر اساس کاربرد مورد نظر انواع بسیاری از پلی مرهای طبیعی و مصنوعی به عنوان هیدروژل استفاده می شوند. هیدروژل های با منشا طبیعی دارای مزایایی از جمله زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، محتوای آب بالا، رهایش کنترل شده دارو و سلول و قابلیت تزریق هستند. از جمله پلی مرهای طبیعی می توان کلاژن، اسید هیالورونیک، آلژینات و کیتوسان را نام برد. در ساختار غشای آمنیون چندین پلی مر از جمله کلاژن و اسید هیالورونیک وجود دارد که در این پروژه از غشای آمنیون برای سنتز هیدروژل استفاده شد. سنتز هیدروژل می تواند به دو روش کلی شیمیایی و فیزیکی انجام شود. در روش شیمیایی اتصالات عرضی بین مونومرها به صورت کوالان برقرار می شود که روش‎ های آنزیمی، پلیمریزاسیون نوری و رادیکالی در این دسته قرار دارند. در روش فیزیکی اتصالات عرضی بین مونومرها از نوع یونی، هیدروژنی و یا هیدروفوبی است. روش سنتز هیدروژل به مونومرهای آن بستگی دارد به عنوان مثال آلژینات که غنی از گروه های آنیونی است با افزودن یون های مثبت مثل Ca2+ و Mg2+ شروع به تشکیل ساختار ژل مانند می کند. برخی از هیدروژل های طبیعی به صورت خودبه خودی نیز با تغییرات برهمکنش بین مولکولی اتصالات عرضی بین مونومرهای خود را ایجاد می کنند. میزان کشسانی و مقدار جذب آب و تورم هیدروژل به میزان و نوع اتصالات عرضی آن بستگی دارد. هیدروژل ها در مهندسی بافت پوست به طور گسترده کاربرد دارند. در سال های اخیر، در کشورهایی مثل آمریکا، چین و بنگلادش تاثیر هیدروژل آمنیونی بر ترمیم زخم های سوختگی و دیابتی در حیوانات مورد بررسی قرار گرفته است. طبق نتیجه آن ها، کارایی هیدروژل آمنیونی نسبت به آمنیون بدون سلول و هموژنات آمنیون بیشتر بوده است. غشای آمنیون ساختار هیدروفوب دارد بنابراین از روش آنزیمی استفاده شد. از بزرگ ترین معضلات و نگرانی ها در ترمیم زخم تجمع میکروارگانیسم های مختلف و عفونت در محل زخم است. غشای آمنیون انسان خاصیت ضد التهابی و ضد باکتریایی دارد که باعث می شود این نگرانی حل شود. تست های میکروسکوپ الکترونی پویشی، خواص مکانیکی، تخریب و سینتیک تورم آن مورد بررسی و تایید قرار گرفت. هیدروژل سنتز شده به صورت تزریقی و پماد قابلیت استفاده در تست های پاراکلینیکی و کلینیکی را دارد.