زهره جهان افروز

هدف این پایان نامه بررسی تاثیر افزودنی غذایی E471 بر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال از طریق ارزیابی سطح بیان mRNA ژن EpCAM است. برای این منظور یک تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی بر روی رت‌‌های نر انجام شد. در این تحقیق به منظور بررسی اثرات ماده افزودنی غذایی E471 به خوارک رت‌ها، 12 رت نر بالغ تهیه شد. سه گروه رت مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول که توسط غذای استاندارد موش تغذیه شدند. گروه دوم در کنار تغذیه با غذای استاندارد، با دوز پایین E471 و گروه سوم همراه با تغذیه استاندارد، توسط دوز بالای E471 تغذیه شدند. این فرایند در طول دوره مورد مطالعه و به تعداد 30 بار انجام شد. میزان مجاز تغذیه رت‌ها شامل دوز پایین شامل 200 میلی گرم و تغذیه با دوز بالا شامل 400 میلی‌گرم در روز بود، که از طریق گاواژ به رت‌ها خورانده شد. سپس برای آسان‌کشی رت‌ها به روش تزریق گاز CO2 استفاده شد. در نهایت جهت استخراج RNA از بافت روده بزرگ به منظور بررسی بیان ژن، رت‌ها تشریح شدند. به منظور رنگ آمیزی بافت و بررسی آن توسط میکروسکوپ، از روش آماده سازی بلوک پارافین استفاده شد. سپس بافت‌ها توسط آزمون‌های رنگ آمیزی H&E وPAS تحلیل شدند. در این تحقیق پس از بافت برداری از روده‌ی موش‌های صحرایی، عملیات استخراج RNA و سپس سنتز cDNA انجام شد. برای بررسی کمی تغییرات بیان ژن از روش q-RT PCR استفاده شد. در نهایت از روش رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس به منظور بررسی توزیع پروتئین EpCAM در نمونه های بافتی استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که مصرف E471 بخصوص در دوزهای بالا، اثرات مخربی بر بافت روده داشته و این اثرات خود را به صورت افزایش بیان ژن EpCAM، کاهش در تعدد سلول‌های گابلت و یا افزایش آپوپتوز در لایه اپیتلیال نشان می‌دهد. این تغییرات ساختاری و بافتی در دراز مدت سبب ایجاد اختلال در عملکرد روده خواهد شد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که کاهش لایه مخاط، کاهش ترشحات مخاطی، کاهش تعداد سلول های گابلت، آسیب به کریپت‌ها و اختلال در بازسازی اپیتلیوم منجر به التهابات مزمن در کولون و آسیب‌های سلولی می‌شود که در نهایت این موارد سبب ایجاد سرطان کولورکتال خواهد شد.