این تحقیق با هدف بررسی اثر استفاده از E491 در تغذیه رتها بر ساختار بافت روده و بیان ژن TOMM34 انجام شد. برای این منظور 3 گروه رت نر بالغ و در هر گروه 4 رت تهیه و در قفسهای استاندارد نگهداری شدند. شرایط تغذیه رتها شامل دسترسی آزاد به آب و غذای استاندارد بود. گروه G1 به عنوان نمونه کنترل و گروههای G2 و G3 با 2/0 و 2 میلیگرم E471 به صورت روزانه و از طریق تکنیک گاواژ به مدت 30 روز تغذیه شد. سپس با روش گاز CO2 رتها کشته شدند و از روده بزرگ آنها نمونه برداری شد. آماده سازی نمونه از طریق قالب گیری با پارافین انجام شد. به منظور تصویر برداری با میکروسکوپ نوری از روش رنگ امیزی H&E و PAS استفاده شد. همچنین اثر دوزهای مختلفE491 بر ضخامت لایه مخاط، نفوذ سلولهای التهابی، تعداد سلول های گابلت و همچنین سلولهای آپوپتوزی در لایه اپیتلیال بررسی شد. بیان ژن TOMM34 با روش qRT PCR و تصویربرداری ایمونوفلورسانس انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که در گروه نرمال، بافتهای مختلف روده شامل مخاط، زیر مخاط، کریپتها، تعداد سلولهای گابلت و ... کاملاً طبیعی و نرمال بوده و فاقد هر گونه التهاب بودند اما تغذیه رتها با دوزهای مختلف E491 سبب تغییر در ساختار مخاط، کاهش تعداد سلولهای گابلت، کاهش ضخامت مخاط، افزایش تعداد نفوذ سلولهای التهابی و همچنین افزایش سلولهای آپوپتوزی در لایه اپیتلیال شد و نشانههایی از التهاب درلایه زیرمخاط مشاهده گردید. نتایج بررسی بیان ژن TOMM34 نشان داد که مصرف E491 در دوزهای مختلف سبب افزایش بیان TOMM34 شد و این موضوع هم در نتایج PCR و در نتایج ایمونوفلورسانس قابل مشاهده بود؛ به طوری که به ازای دوز بالای E491 بیان پروئتین TOMM34 به وضوح مشخص بود. تمامی نتایج ارائه شده در فوق نشان داد که هر گونه تغییر در بافت روده بزرگ به صورت تغییر در بیان TOMM34 خود را نشان داده است. از طرفی ژن TOMM34 در بهبود عملکرد میتوکندری و رشد سلولی در شرایط تنش نقش مهمی دارد. پروتئین TOMM34 سبب افزایش تکثیر سلولهای توموری، بهبود متابولیسم تغییر یافته و کاهش آپوپتوز در سرطان کولورکتال میشود؛ لذا بیان بیش از حد TOMM34 میتواند به عنوان نشانههایی از پیدایش سرطان کولورکتال باشد.