سودوموناس آئروژینوزا یک باکتری گرم منفی و فرصت طلب است و در سال ۲۰۱۷ توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک پاتوژن مهم فهرست شده است. رویکرد مبتنی بر روش سنتی مانند کشت و PCR، و روش های مبتنی بر ایمنی سنجی به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته شده و برای تشخیص میکروارگانیسمهای بیماری زا، بیشترین روش رایج هستند و تلاش برای ارائه راه کارهای جدید برای تشخیص، همچنان ادامه دارد. چراکه روش کشت، کاری زمان بر بوده و معمولا نیازمند آزمونهای بیوشیمایی متعاقب نیز می باشد. از سوی دیگر آزمایشات ایمونولوژیک نیز به آنتی بادیها وابسته هستند که نسبت به تغییر دما و pH حساس هستند. همچنین استفاده از آنزیم HRP متصل به آنتی بادی برای افزایش سیگنال و رنگ زایی با توجه به پیچیدگی و حساسیت فرآیند های تولید، تخلیص و اتصال آن به آنتی بادی، کاری دشوار می باشد. بنابراین در تحقیق حاضر سعی بر آن شده که جایگزینی برای آنتی بادی و HRP ایجاد گردد. در این راستا، آپتامرهای اختصاصی به عنوان عنصر تشخیص دهنده و نانوکلاسترهای فلزی متصل به آپتامر به عنوان نانوزیم و جایگزین HRP مورد آزمون قرار گرفته اند. برای این منظور پس از مرور تحقیقاتی که در آن آپتامر اختصاصی برای این باکتری ارائه شده، دو آپتامر DNAیی انتخاب و پس از بررسی ساختار آنها، به توالی آنها ناحیه دارای سیتوزین برای جایگیری نانو ذرات آلیاژ نقره پلاتین افزوده شد. سنتز این نانو ذرات در حضور آپتامر پس از انکوبه کردن آن با نمک های نیترات نقره و سپس کلرید پلاتین و احیای متعاقب آن با سدیم بروهیدرید صورت پذیرفت. از آنجایی که عملکرد آپتامر پس از سنتز مهم می باشد خاصیت کاتالیتیکی شبه پراکسیدازی آپتاسنسور سنتز های مختلف و فرایندهای مختلف در حضور باکتری سودوموناس و سایر باکتر ها، با استفاده از سوبستراهای TMB و پراکسید هیدروژن مورد ارزیابی قرار گرفت. با بهره گیری از نتایج و مشاهدات روند کاری حسگر بدین صورت تنظیم شد که ابتدا آپتاسنسور متصل به نانوزیم با باکتری به مدت نیم ساعت انکوبه شده و پس از سه بار شستشو با بافر PBS مکمل آپتامر برای جداشدن آن از باکتری اضافه می گردد. پس از حذف ناخالصی های آلی با استفاده از کلروفروم، مایع رویی با استفاده از سوبسترا های رنگ زا مورد آزمون قرار می گیرد. رنگ بیشتر نشان دهنده باکتری سودوموناس بیشتر می باشد. این حسگر در میان باکتری های لیستریا، ایکولای و سالمونلا برای سودوموناس اختصاصی بوده و حد تشخیص صد CFU در میلی لیتر با آن به دست آمد. این تحقیق به عنوان اثبات مفهومی این روش می تواند در آینده توسعه یابد.
