شوری یکی از خطرات جدی در بسیاری از نقاط دنیاست، که تاثیر منفی بر رشد و نمو گیاهان دارد. به منظور بررسی تحمل ارقام کاماروسا و سلوا توت فرنگی به تنش شوری مطالعه ای در تابستان سال 1395 در سطوح مختلف تنش شوری (آب (شاهد)، 15، 30 و 45 میلی مولار کلرید سدیم) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. نتایج نشان داد تنش شوری در غلظت های 15 و 30 میلی مولار باعث افزایش آنزیم های آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز به ویژه در رقم سلوا گردید. در رقم کاماروسا در تمام سطوح تنش، میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و آبسیزیک اسید بالاتر از رقم سلوا بود. در تنش سطح بالا (45 میلی مولار) کاهش آنزیم آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز رقم سلوا بسیار بیشتر از رقم کاماروسا بود. با توجه به صفات مورد بررسی، می توان نتیجه گرفت که افزایش میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و آبسیزیک اسید و همچنین حفظ میزان آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز در سطح بالای تنش عامل مهمی در افزایش مقاومت به تنش شوری بویژه در رقم کاماروسا است. بنابراین به منظور توسعه کشت ارقام توت فرنگی در مناطق شور و یا اصلاح ارقام مقاوم به شوری می توان از نتایج این پژوهش بهره مند گردید.
