امین عباسی

به منظور بررسی اثرات کاربرد کودهای زیستی (نیتروکسین و فسفات بارور2)، ورمی کمپوست و شیمیایی بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند (Beta vulgaris L.) آزمایشی بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی (RCBD) با سه تکرار و 13 تیمار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب در سال 1394 اجرا گردید. تیمارها شامل 100 درصد کود شیمیایی (350، 100 و 50 کیلوگرم در هکتار کود اوره، سوپرفسفات تریپل و سولفات پتاسیم) به عنوان شاهد (T1)، 10 تن در هکتار ورمی کمپوست (T2)، 20 تن در هکتار ورمی کمپوست (T3)، 10 تن در هکتار ورمی کمپوست+ 50 درصد کود شیمیایی (T4)، 20 تن در هکتار ورمی کمپوست+ 50 درصد کود شیمیایی (T5)، نیتروکسین+ فسفات بارور2 (T6)، 10 تن در هکتار ورمی کمپوست+ نیتروکسین+ فسفات بارور2 (T7)، 20 تن در هکتار ورمی کمپوست+ نیتروکسین+ فسفات بارور2 (T8)، نیتروکسین+ فسفات بارور2+ 50 درصد کود شیمیایی (T9)، 10 تن در هکتار ورمی کمپوست+ کود شیمیایی (196 و 85 کیلوگرم در هکتار کود اوره و سوپر فسفات تریپل) (T10)، 20 تن در هکتار ورمی کمپوست+ کود شیمیایی (40 و 70 کیلوگرم در هکتار کود اوره و سوپر فسفات تریپل) (T11)، نیتروکسین+ فسفات بارور2+ 10 تن در هکتار ورمی کمپوست+ 50 درصد کود شیمیایی (T12) و نیتروکسین+ فسفات بارور2+ 20 تن در هکتار ورمی کمپوست+ 50 درصد کود شیمیایی (T13) بودند. نتایج نشان داد بیشترین (8/47) و کمترین (2/39) میزان شاخص کلروفیل به ترتیب در تیمارهای T13 و T2 بدست آمد. همچنین بالاترین میزان عملکرد ریشه به میزان 66366 کیلوگرم در هکتار در تیمار T13 حاصل شد و با تیمارهای T12 و T1 تفاوت معنی داری نداشت. با کاربرد تلفیقی کودهای آلی و زیستی به همراه کودهای شیمیایی در تیمار T13 بدلیل افزایش عملکرد ریشه و درصد قند ناخالص، میزان عملکرد قند ناخالص بطور معنی داری در سطح احتمال یک درصد افزایش یافت. به طوری که، عملکرد قند ناخالص و خالص در تیمار T13 نسبت به T1 به ترتیب 7/16 و 5/23 درصد افزایش یافت. به طور کلی، بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش و با توجه به شاخص های عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و خالص و ضریب استحصال، می توان کاربرد تلفیقی نیتروکسین+ فسفات بارور2+ 20 تن در هکتار ورمی کمپوست + 50 درصد کود شیمیایی (T13) را جهت افزایش عملکرد و کاهش مصرف کود های شیمیایی در کشت چغندر قند در منطقه آزمایش توصیه نمو