عبدالله جوانمرد

به منظور بررسی اثر کاربرد تلفیقی قارچ میکوریزی و کود شیمیایی بر صفات کمی و کیفی بالنگو (Lallemantia iberica)، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و سه تکرار در مزرعه ی تحقیقاتی دانشگاه مراغه در سال 1395 اجرا شد. تیمارها شامل 100 درصد کود شیمیایی مرسوم (250 و 150 کیلوگرم در هکتار اوره و سوپرفسفات تریپل)، Glomus mossae، Glomus intraradices، 50 درصد کود شیمیایی+ G. mossae، 50 درصد کود شیمیایی+ G. intraradices و 50 درصد کود شیمیایی+ G. mossae+ G. intraradices بودند. نتایج نشان داد که بیشترین (8/802 کیلوگرم در هکتار) و کمترین (5/463 کیلوگرم در هکتار) عملکرد دانه و بیشترین (64/40 درصد) و کمترین (85/25 درصد) شاخص برداشت بترتیب با کاربرد تلفیقی 50 درصد کود شیمیایی+ G. mossae+ G. intraradices و کاربرد انفرادی G. intraradices به دست آمد. علاوه بر این، بیشترین میزان (18/9 درصد) و عملکرد موسیلاژ (75/73 کیلوگرم در هکتار) با کاربرد تلفیقی50 درصد کود شیمیایی+ G. mossae+ G. intraradices مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان ترکیبات اصلی موسیلاژ (گلوکورونیک اسید، گالاکتورونیک اسید، آرابینوز، رافینوز، گالاکتوز، گلوکز، زایلوز و رامنوز) در تیمار 50 درصد کود شیمیایی+ G. mossae + G. intraradices به دست آمد. براساس تجزیه خوشه ای، تیمارهای مورد ارزیابی در 3 گروه مجزا قرار گرفتند. به طور کلی، کاربرد 50 درصد کود شیمیایی+ G. mossae+ G. intraradices ضمن کاهش مصرف کودهای شیمیایی باعث بهبود عملکرد کمی و کیفی گیاه بالنگو شد.