پژوهش حاضر به بررسی تأثیر استفاده از هوش مصنوعی در فرآیند ترجمه در دو کلاس ترجمه متون ساده پرداخته است. پس از اجرای یک پیش آزمون، دو روش تدریس متفاوت برای دو گروه دانشجویان انتخاب شد. در گروه اول، دانشجویان مجاز به استفاده از هوش مصنوعی Chat GPT و Gemini برای انجام ترجمههای کلاسی بودند و تنها ویرایش نهایی را خود انجام دادند. در مقابل، گروه دوم از هرگونه استفاده از هوش مصنوعی منع شدند. در پایان ترم، هر دو گروه با یک آزمون مشابه ارزیابی شدند و دو مدرس ترجمه به هر کدام از ترجمهها، نمره دادند. یافتهها نشان داد که گروهی که از هوش مصنوعی استفاده کرده بودند، عملکرد ضعیفتری نسبت به گروه بدون دسترسی به این فناوری داشتند. این نتایج نشاندهنده این است که وابستگی به ابزارهای هوش مصنوعی ممکن است منجر به کاهش تواناییهای زبانی و ترجمهای دانشجویان شود. این پژوهش میتواند به معلمان و برنامهریزان آموزشی کمک کند تا تأثیرات مثبت و منفی استفاده از فناوریهای نوین مانند هوش مصنوعی را در فرآیند یادگیری شناسایی کرده و روشهای تدریس مؤثرتری را طراحی کنند و ضمن استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی، تواناییهای زبانی دانشآموزان را تقویت نمایند.
