| عنوان
|
بررسی ارتباط بین فاصله ژنتیکی والدین با تظاهر هتروزیس در آفتابگردان تحت شرایط
آبیاری نرمال و تنش کمآبی
|
| عنوان مجله
|
فن آوری زیستی در کشاورزی
|
| نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
| کلیدواژه‌ها
|
آفتابگردان، نشانگر ریزماهواره، هتروزیس، ترکیبپذیری خصوصی، عملکرد دانه، محتوی آب نسبی برگ
|
| چکیده
|
آفتابگردان از جمله محصولات مهم زراعی در دنیا میباشد که تولید بذر هیبرید آن دارای اهمیت اقتصادی فراوانی است. از مهمترین
مراحل تولید بذر هیبرید، آگاهی از هتروزیس و شناسایی ترکیبات والدینی برتر است که مرحلهای زمانبر و پرهزینه میباشد. در این
مطالعه ارتباط بین فاصله ژنتیکی براساس نشانگر ریزماهواره با تظاهر هتروزیس در آفتابگردان بررسی گردید. تعداد پنج لاین
5 یکطرفه تلاقی داده شد و سپس والدین و نتاج آنها در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه × آفتابگردان بهصورت دیآلل 5
تکرار بهطور جداگانه در شرایط محیطی آبیاری و تنش کمآبی در گلخانه کشت گردیدند. عملکرد دانه و محتوی نسبی آب برگ در هر
تکرار اندازهگیری گردید. فاصله ژنتیکی جاکارد بین لاینهای والدی با استفاده از 91 مکان ریزماهوارهای محاسبه گردید. فاصله ژنتیکی
0 متغیر بود. براساس فواصل ژنتیکی محاسبه شده، ژنوتیپهای والدی مورد مطالعه در سه گروه قرار گرفتند. ارتباط / 0 تا 11 / بین 51
فواصل ژنتیکی بهدست آمده با ترکیبپذیری خصوصی و هتروزیس میانگین والدین برای صفات عملکرد دانه و محتوی آب نسبی برگ
در هر یک از شرایط آبیاری، مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که نشانگر ریزماهواره میتواند بهطور مؤثری در تشخیص
چندشکلی و فاصله ژنتیکی بین لاینهای والدی مورد استفاده قرار گیرد. ارتباط فاصله ژنتیکی مبتنی بر نشانگر ریزماهواره با هتروزیس
میانگین والدین و ترکیبپذیری خصوصی برای صفات مورد ارزیابی معنیدار نبوده و فاقد کارایی لاز در پیشبینی هتروزیس میباشد.
|
| پژوهشگران
|
حمیدحاتمی ملکی (نفر اول)
|