عنوان 7 شهر مراغه( - تحلیل کاربری اراضی بافت فرسوده )مطالعه موردی: محله 1 عنوان مجله پژوهش های دانش زمین - دانشگاه شهید بهشتی نوع پژوهش مقاله چاپ شده کلیدواژه‌ها کاربری اراضی شهری، استاندارد سرانهها، روش نزدیکترین مجاورت، ماتریس سازگاری، بافت فرسوده چکیده برنامهریزی کاربری اراضی هسته اصلی نظام برنامهریزی شهری است و هدف از آن پیشنهاد توزیع و ترکیب مناسب کاربریها و فعالیّتهای شهری است. نیل به این هدف نیازمند درک چگونگی تخصیص فضا میان کاربریها و نحوۀ آرایش فضایی آنها در وضع موجود است که با روشهای تحلیل کمی و کیفی کاربریها میسر میشود. 7- محله 1 ? شهر مراغه یکی از محلات فرسوده شهری است که کاربری اراضی در سطح محلّه از نظر شاخصهای کمی و کیفی )سرانهها، همجواری و سازگاری( هماهنگی چندانی با استانداردهای شهرسازی ندارد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی – تحلیلی است و در آن با استفاده از شاخصهای استاندارد سرانهها، روش نزدیکترین مجاورت (RN) و ماتریس سازگاری به تحلیل کمی و کیفی کاربریها میپردازد. یافتههای تحقیق بیانگر کمبود سرانه کاربریهای خدماتی – رفاهی، مازاد بیش از حد کاربریهای تجاری، بی نظمی در الگوی توزیع کاربریها و وجود ناسازگاری میان آنها در سطح محله است. لذا در این محله از شهر مراغه باید با بالا بردن سرانه کاربریهای خدماتی – رفاهی، توزیع مناسب آنها در سطح محله و حذف کاربریهای ناسازگار به ارتقاء سطح زندگی محله کمک کرد. پژوهشگران ژیلاسجادی (نفر اول)، زهرهفنی (نفر دوم)، ابراهیمسامی (نفر سوم)