| عنوان
|
گسترش بی رویه شهری و تأثیر آن در فرسوگی محلات مرکزی ( مطالعه موردی منطقه 1-7 مراغه )
|
| عنوان مجله
|
فضای جغرافیایی
|
| نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
| کلیدواژه‌ها
|
گسترش بیرویه شهری، مدل هلدرن، مهاجرت به خارج، فرار سرمایه و فعالیتهای اقتصادی،
فرسودگی شهری
|
| چکیده
|
طی چند دهه اخیر، علیرغم صرف میلیاردها دلار روی برنامههای مختلف، گسترش بیرویه شهری تجدید حیات
کارآمد را حتی خیلی سخت کرده است. در واقع، گسترش بیرویه شهری و فرسودگی شهری دو پدیدة مجزا نیستند
و ما نمیتوانیم یکی از این مشکلات را بدون حل دیگری، حل کنیم. امروزه بسیاری از شهرها از جمله مراغه از این
قاعده مستثنی نیستند. جمعیت شهر مراغه از 122 هزار نفر در سال 1901 به 143 هزار نفر در سال 51 با نرخ رشد
سالانه دو درصد افزایش یافت. در حالیکه وسعت شهر در طی همین دوره از 309 هکتار به 0139 هکتار با نرخ
1 هکتار ازدیاد پیدا کرد. مقایسة روند افزایش جمعیت با افزایش محدودة شهر از سال 1901 تا کنون / رشد سالانه 05
01 درصد بوده است. در نتیجه این رشد / بیانگر گسترش بی رویه شهر بوده و میزان آن بر اساس مدل هلدرن 9
محلات مرکزی شهر شاهد مهاجرت به خارج، فرار سرمایه و فعالیتهای اقتصادی و رشد فرسودگی شهری قابل
ملاحظهای را تجربه کردهاند. هدف این مقاله تحلیل الگوی توسعه گذشته شهر و تأثیر آن روی فرسودگی محلات مرکزی شهر میباشد. فرض
بهترین گزینه در مقابل گسترش بیرویه شهری برای » توسعه درونزای شهری « اصلی این پژوهش این هست که
برآوردن اهداف دو گانه حفاظت فضاهای باز و چشماندازهای طبیعی و تجدید حیات مناطق شهری میباشد.
|
| پژوهشگران
|
ابراهیمسامی (نفر اول)، ژیلاسجادی (نفر دوم)، زهرهفنی (نفر سوم)
|