| چکیده
|
در طی سالها، سهم نسبی استفاده از مواد مختلف جهت ساخت پروانه های دریایی تغییر کرده است. دو گروه مواد که سهم عمده ای در ساخت پروانه ها داشته اند عبارتند از برنج های با استحکام بالا و نیکل آلومینیوم برنزها. در اوایل دهه 1960 ، سهم استفاده از برنج های با استحکام بالا حدود 64 درصد بوده است در حالیکه سهم نیکل آلومینیوم برنزها 19 درصد و سهم منگنز آلومینیوم برنزها حدود 12 درصد . در حالیکه در اواسط دهه 1980 ، سهم نیکل آلومینیوم برنزها به 82 درصد رسیده و سهم برنج های با استحکام بالا به کمتر از 7 درصد و سهم منگنز آلومینیوم برنزها به حدود 8 درصد کاهش یافته است و این روند تا زمان حال نیز ادامه داشته است. فولادهای زنگ نزن که در اواسط دهه 1960 تا اواسط دهه 1970 مقبولیت نسبی داشته اند، در مقابل آلیاژهای پایه مس مقبولیت خود را از دست داده اند تا جایی که سهم آنها به حدود 3 درصد در دهه 1980 رسیده است.
پره ها، بدنه هاب، مخروط هاب و پیچ های پروانه های گام متغیر می تواند از جنس نیکل آلومینیم برنز یا از جنس فولاد زنگ نزن ساخته شود. فولادهای زنگ نزن دارای مقاومت بالاتر در برابر خوردگی/فرسایش هستند، اما حساسیت نسبتا زیادی به صدمات کاویتاسیون دارند و نسبت به صدمات خوردگی شیاری بسیار مستعد می باشند. بدیهی است که برای پمپ های انتقال آب تازه، شدت شرایط خورنده نسبت به سیستم آب دریا کمتر است اما بهر حال سرعت حرکت نوک پره های آلومینیم برنز معمولا بسیار بالاست که می تواند منجر به تشدید شرایط خورندگی قطعه گردد. همچنین با تغییرات مستمر پارامترهای کاری این قطعات نیاز به سرویس و تعمیرات این قطعات نیز افزایش می یابد اما در هر حال طول عمر و کارکرد بالایی از این پمپ ها مورد انتظار مصرف کنندگان می باشد. از سوی دیگر شناسائی و انتخاب مواد مناسب برای قطعات صنعتی نیازمند مطالعات تخصصی و درنظرگرفتن پارامترهای مختلف از قبیل شرایط کاری قطعه، طول عمر موردانتظار، دسترسی به آلیاژهای موردنظر در بازار و امکان تأمین آنها،فرآیند تولید قطعه و پارامترهای اقتصادی و توجیه پذیری مالی آن می باشد.
در پروژه پیشنهادی با مطالعات و بررسی های فنی بر روی نمونه پروانه های تولیدی شرکت الکتروپمپ رایان ضمن ارزیابی و تحلیل معایب موجود در این قطعات ، مطالعه منابع علمی و جمع آوری اطلاعات فنی از سایر تولیدکنندگان جهانی ، راهکارهای فنی در را
|