عنوان مدل ساختاری بی علاقگی تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی براساس متغیرهای حس انسجام، خوددلسوزی و هوش شخصی عنوان مجله پژوهش در آموزش علوم پزشکی نوع پژوهش مقاله چاپ شده کلیدواژه‌ها حس انسجام، خودلسوزی، بی علاقگی تحصیلی، هوش شخصی چکیده مقدمه: یکی از چالش های آموزش پزشکی، بی علاقگی تحصیلی دانشجویان می باشد. مطالعه حاضر با هدف طراحی مدل ساختاری بی علاقگی تحصیلی دانشجویان براساس متغیرهای حس انسجام، خوددلسوزی و هوش شخصی صورت گرفت. روش ها: روش مطالعه همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود که تعداد 250 نفر از دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی استان آذربایجان غربی در سال تحصیلی 97- 1396 به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های حس انسجام، مقیاس خوددلسوزی، هوش شخصی، خرده مقیاس بی علاقگی تحصیلی و فرسودگی تحصیلی بود. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل از طریق نرم افزارهای آماری SPSS و Amos مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که متغیر خوددلسوزی و عامل های حس انسجام در تعامل با نقش واسطه ای هوش شخصی در تبیین بی علاقگی تحصیلی دانشجویان نقش دارند که در مجموع 48 درصد از واریانس بی علاقگی تحصیلی از طریق متغیرهای مدل تبیین شد. اثر مستقیم هوش شخصی (27/0-)، حس انسجام (20/0-) و خوددلسوزی (4/0-) در برآورد بی علاقگی تحصیلی دانشجویان معنی دار بود. اثر غیرمستقیم حس انسجام (11/0) و خوددلسوزی (08/0) با میانجی گری هوش شخصی بر میزان بی علاقگی تحصیلی دانشجویان معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به اثر غیرمستقیم حس انسجام و خوددلسوزی بر میزان بی علاقگی تحصیلی، به نظر می رسد هوش شخصی ارتباط بین حس انسجام و خودلسوزی با بی علاقگی تحصیلی را تعدیل می کند. پژوهشگران علیافشاری (نفر اول)، مظفرغفاری (نفر دوم)