| چکیده
|
ترکیبات حاوی سولفور و دی اکسید کربن از گروه های ناخوشایند واحدهای شیرین سازی گاز می باشد، که بایستی از جریان گاز طبیعی حذف و یا کاهش یابند. وجود ترکیبات سولفوری در جریان گاز، به دلیل سمی بودن این گاز، پیامدهای زیست محیطی بسیاری را به همراه خواهد داشت. همچنین دی اکسیدکربن به دلیل ایجاد خوردگی در تاسیسات فرآیند فرآوری و انتقال، باید از جریان گاز طبیعی حذف گردد. عمدتاً، روش متداول برای شیرین سازی گاز طبیعی، استفاده از محلول آمین می باشد. در این پژوهش ابتداً، با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی محلول آمین مطلوب برای فرآیند شیرین سازی گاز طبیعی، با نگرش بر مزایا و معایب هر محلول آمین انتخاب شده است. چهار پارامتر دسترسی، بازدهی، هزینه کلی (هزینه ثابت و هزینه عملیاتی) و شرایط عملیاتی به عنوان معیارهای این فرآیند انتخاب شده است. همچنین هفت گزینه (MEA, DEA, TEA, MDEA, MDEA-PZ, MDEA-TBE & BTEE) برای انتخاب بهترین محلول آمین شیرین سازی در فرایند تحلیل سلسله مراتبی گزینش شده است. در پله بعدی، با استفاده از نرم افزار Aspen Hysys فرآیند شیرین سازی شبیه سازی شده است. نتایج مقایسه با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی نشان می دهند که، محلول آمین MDEA با 21 درصد دارای بیشترین ارجحیت در میان گزینه ها و معیار هزینه کلی دارای 53 درصد ارجحیت نسبت به سایر معیارها است. دو تابع هدف مقدار هیدروژن سولفید و دی اکسید کربن در گاز شیرین و کاهش مصرفی انرژی جوش آور ستون بازیابی برای این شبیه سازی در نظر گرفته شد. نتایج حاکی از این مطلب است که بهترین دما برای گاز ترش ºC 30 و غلظت وزنی MDEA 39 درصد می باشد. با تغییراتی که در شبیه سازی اعمال شد مقدار آمین مصرفی و انرژی جوش آور به ترتیب 5 و 04/0 درصد کاهش یافت.
|